- "''Rob Mohlmanns beschuldiging beperkte zich niet tot Vandersteens eerste verhalen. Ook latere Suske en Wiskes uit de jaren vijftig zoals ‘Lambiorix’, ‘Het zingende nijlpaard’ en enkele van de Blauwe Reeks-verhalen die hij voor het weekblad Tintin/Kuifje tekende (‘Het Spaanse Spook’,’ Goud voor Rome’ en ‘De schat van Beersel’) werden geviseerd. Sterker nog: zijn Studio Vandersteen zou zelfs voor de reeks 'Jerom' gejat hebben uit Hergé's 'Kuifje in Tibet', terwijl 'De Rode Ridder' gelinkt werd met het werk van die andere bekende Amerikaanse stripauteur Frank Frazetta. Ouch! Maar wat had Vandersteen zelf te zeggen over die beschuldigingen van plagiaat?
De eerste oplage van het zwartboek bestond uit slechts enkele tientallen exemplaren. Vandersteen wuifde de publicatie ervan naar verluidt weg met de woorden “Ach plagiaat… Plagiaat vind ik een groot woord.” Pas gaandeweg gaf hij schoorvoetend toe dat hij zich misschien wat te veel had laten leiden door zijn Amerikaanse collega's. “Zeer zeker heeft het feit dat ik groot fan van Harold Foster ben meegespeeld”, liet hij zich nadien ontvallen. Op 26 september 1981 liet hij in Vrij Nederland door Martin van Amerongen het volgende optekenen: “Luister, ik vind dat zogenaamde zwartboek dat over mij is geschreven op zichzelf een waardevolle bijdrage aan de geschiedenis van het beeldverhaal. Ik heb maar één bezwaar: het is niet volledig. Er zouden véél meer voorbeelden kunnen worden genoemd van wat die meneer 'plagiaat' noemt, van mij en van de andere tekenaars uit die tijd. Ja, de tekenaars van nu hebben het gemakkelijk, die gaan naar de academie en leren daar het vak van striptekenaar. Wij moesten het allemaal op eigen kracht leren, zonder enige opleiding. Dan is het logisch dat je naar voorbeelden grijpt als Harold Foster. Of naar een tekenaar als Doré, wiens werk in die periode trouwens al lang vrij van copyright was. Ik kom er eerlijk voor uit: Ik kon niet beter. Het is niet iets om fier op te zijn, maar wij waren totaal onmachtig. Het is allemaal waar en daarom ga ik akkoord met de inhoud van het boek. Al had de toon wel wat minzamer kunnen zijn, vind ik persoonlijk. Ze noemen me nu wel een plagiator, maar in feite was ik een gewone sukkel''"
- ―Willy Vandersteen over het plagiaat
| Prins Valiants Zwartboek over Plagiaat | |
|---|---|
| |
| Informatie | |
| Uitgave: | |
| Functies | |
| Canon: |
Ja |
Prins Valiants Zwartboek over Plagiaat is een boek over de plagiaat die gebeurde bij Studio Vandersteen destijds.
Achter de schermen
Het volgende zei Geert de Weyer over het plagiaat: Los daarvan: nu de Gentse uitgeverij Adhemar het oude werk van Vandersteen op de markt brengt en ook de Nederlandse uitgeverij Silvester sinds een tweetal jaren alle albums van Prince Valiant in grootformaat publiceert, kunnen beide makkelijk naast mekaar gelegd worden. Het vergelijken kan beginnen[1].